Χαϊδεύοντας πέφτει η πίεσηΟταν στα μέσα της δεκαετίας του ’60 ο Αμερικανός παιδοψυχίατρος Μπόρις Λέβινσον επινόησε τον αγγλικό όρο pet therapy, για να περιγράψει τα ευεργετικά αποτελέσματα που προκύπτουν από τη συμβίωση των ζώων με τον άνθρωπο, ελάχιστα είχε απασχολήσει την επιστήμη, έστω και περιπτωσιολογικά, η κλινική διερεύνηση του φαινομένου. Φροντίζοντας ο σκύλος του να είναι παρών στις συναντήσεις του με παιδιά που παρουσίαζαν έντονα προβλήματα κοινωνικοποίησης, ο Λέβινσον παρατήρησε ότι το κατοικίδιο λειτουργούσε ενισχυτικά στην άμβλυνση των εσωτερικών αμυνών των παιδιών και διευκόλυνε αισθητά την επικοινωνία.
 H γοητεια της σχέσης ανθρώπου – ζώου εντοπίζεται στο γεγονός ότι μέσα από τα σιωπηλά μηνύματα του δεύτερου, ανακαλύπτουμε την δική μας ικανότητας να επικοινωνήσουμε. |
«Οι σκύλοι δεν μιλούν ποτέ για τον εαυτό τους, όμως θα σε ακούσουν προσεκτικά όταν εσύ μιλάς για τον εαυτό σου. Και μοιάζουν να ενδιαφέρονται εξαιρετικά για τη συζήτηση», έγραφε πριν από δεκαετίες, βασισμένος στην προσωπική του εμπειρία, ο Βρετανός συγγραφέας Jerome K Jerome. Σύγχρονες μελέτες έχουν δείξει ότι τα ζώα συμβάλλουν στην τόνωση του ηθικού και της αυτοεκτίμησης και ενισχύουν τη συναισθηματική ασφάλεια των ιδιοκτητών τους. Προσφέρουν τη δυνατότητα της άμεσης επαφής και του αγγίγματος, χαρίζουν αγάπη άνευ όρων. Δεν είναι εξάλλου λίγα τα προγράμματα εναλλακτικής θεραπείας που συνιστούν την παρουσία σκύλων στο χώρο της συνεδρίας. Eχει αποδειχθεί ότι τα χάδια στο χνουδωτό τρίχωμα των κατοικίδιων μειώνουν την αρτηριακή πίεση των ασθενών και τους καρδιακούς σφυγμούς, βοηθώντας τους να εκδηλώσουν αισιόδοξη διάθεση απέναντι στη ζωή.«Για πολλούς ανθρώπους ένας σκύλος ή μια γάτα έρχεται να καλύψει τη μοναξιά τους, κι αυτό είναι λάθος», διευκρινίζει ωστόσο ο ψυχολόγος – αναλυτής ανθρώπινης συμπεριφοράς Δημήτρης Δανιάς. «Η γοητεία της σχέσης ανθρώπου – ζώου εντοπίζεται στο γεγονός ότι μέσα από τα σιωπηλά μηνύματα του δεύτερου ανακαλύπτουμε τη δική μας δυνατότητα να επικοινωνήσουμε. Αποκωδικοποιώντας τη γλώσσα του σώματός του, ανακαλύπτουμε την προσωπική μας ισορροπία και σχέση με το περιβάλλον. Αντίστοιχα, στα παιδιά η συμβίωση με ένα κατοικίδιο στο σπίτι κάνει καλό. Αρκεί να μην ταυτιστούν απόλυτα μαζί του σε συναισθηματικό επίπεδο, γιατί κάποια στιγμή το ζώο θα λείψει. Η απόλυτη συναισθηματική ταύτιση σημαίνει ότι το ζώο ανήκει σε μας, άρα το κάνουμε ό,τι θέλουμε. Το ζώο ανήκει στη Φύση κι εμείς απλώς το βοηθάμε να ζήσει καλύτερα».www.kathimerini.gr